Dutluk Dergi'den yazar Mediha Olgun'un Varlık Ergen ile gerçekleştirdiği röportaj...
Varlık Ergen: Düşmüşler, Karanlıkta Yürüyenler ve Tüm Ötekiler İçin (Röportaj)
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu / Stefan Zweig
Ben artık Tanrı'ya inanmıyorum... Ben yalnızca sana inanıyorum... Seni seviyorum... Elveda.
Buradayız!
Söylenecek sözümüz var daha Gitmiyoruz Azalmıyoruz Buradayız
Uyan Sevdiğim
Boylu boyunca yatıyor canımın içi Sarıldım bedeninden arta kalanlara baktım
Yalnızlık
Bir başına kalmış kuru ağaçlar gibi Gecenin karanlığında titremekteyim Gölgeler yorgun ve sessiz Gölgeler yorgun ve ümitsiz
Işıksız Gökyüzüm
Ah benim kanatsız kelebeğim Işıksız gökyüzüm Neden karıştın yokluğa
Aldanmak
Kendi soluğum bir görevden öte eziyor göğüs kafesimi. Boş yere bekleşmelerim, umut ederek harcadığım onca zaman akıp gidiyor şimdi ellerimden.
Meyvelerin En Güzeline
İrkiliyoruz kırılan kapının sesiyle Kovuyorum hepsini Meyvelerin en güzelidir diyorum Bahçelerden düşüyoruz yine
Yine Gel!
Ötelenen bir şeyken yalnızlığında, Yine geldin; Yine gel dalgın yorgun varlığıma.
Portakal Çiçekleri
Çiçek kokularıyla sarmalanmış yatıyordu iki çıplak beden. Pürüzlü tenlerine çiğ düştü sabahın ilk ışıklarında.
Özlüyorum
Bir gariplik var diyordun el ele gezinirken başka başka sokaklarda. Peşimize düşen adamların hırçın ayak sesleriyle başladı kara günlerimiz.
Varlık Ergen 