Aldanmak

Ağırlık.
Eziliyorum türlü türlü şeylerin altında.
“Şey” diyorum, adını bilmiyorum.
Kendi soluğum bir görevden öte eziyor göğüs kafesimi.
Boş yere bekleşmelerim, umut ederek harcadığım onca zaman akıp gidiyor şimdi ellerimden.
Ormanın denizle buluştuğu yerdeyim yine, seni asla affetmeyeceğim diyorum.
Ben yolun sonundayım, başka başka bedenlerde sızlanırken sen.
Solgun, yorgun bir taşa ilişiyor gözüm.
Soğuk varlığı benimkisiyle bir, dokunuyorum keskin tenine.
Affetmeyecek hayat beni.
Affetmeyecek bedenim seni.
Bağlıyorum neyim varsa dostum olan keskin soğuk taşın varlığına.
Ceplerimi yokluyorum.
Gözyaşlarımla yarattığım kasvetli düşlerimin son sözleri yerinde mi diye…
Sevdadan diyecekler ya da yokluktan.

Fark etmez artık…

Gözlerim balıkçı teknesinde takılı.
Kaya parçası ve ben bağlıyız.
Ay yükseliyor.
Dalgalar bildiğin gibi.
Tekne habersiz.
Ilık tuzlu su bizimle.
Sürükleniyoruz en derine.

29.10.2019 tarihinde felsefehayat.net ‘de yayımlandı.