Yine Gel!

Bir kez daha titriyor gece; kırgın sesin,
Özlemi diyorum, eksik şeylerin.
“Yaşamak sadece, düşünmeden”,
Dokunmak.
Yeniden.

Ötelenen bir şeyken yalnızlığında,
Yine geldin;
Yine gel dalgın yorgun varlığıma.

Laminör tonda,
Teninle buluşsun güz şarkılarım.

Ah, inatçı şey!
Nasıl da hisseder kapatırsın kendini,
Sessizce esir alır uyutursun ezgilerimi.

Yumuşak. Çok yumuşak.
Dokun bana.
Hiç bitmeyecek bir şey ol geceme,
Yeşil koksun nefesin.

01.10.216 tarihinde felsefehayat.net ‘de yayımlandı.