Korku ve fantazya türüne alışkın olanları dahi şaşkınlık içinde bırakacak kadar profesyonel olay örgüsüne sahip olan roman, samimi bir anlatıcının sesi ile ilerliyor.
H.P. Lovecraft: Deliliğin Dağlarında
Seçilmiş | Kısa Öykü
Sakinleştim. Bedenim uykuya daldı, gözlerim kapalı. Ben bekliyordum. Üzerime bir çarşaf örttüler. Diplerde, derinlerde bir yerlere kapatıldım. Karanlıkta, odaya benzer bir yerde, garip bir boşluk içinde tutsaktım artık...
Ucubelerim | Kısa Öykü
Ah benim çirkin ve sevimli ucubelerim, çok küçüktüm o zamanlar, büyümez sanmıştı belki de. Hiç durmadan koşturan ucubelerime bakıp sildim gözyaşlarımı. Bunca dağınıklığın arasında nasıl da eğleniyorlardı böyle!
Sanrı | Kısa Öykü
Korkunun Efendisi de tıpkı halkı gibi korkuyordu, en büyük korkularından birisi de cenazelerdi. Öldürdüğü insanların hayaletlerini görür gibi oluyordu cenaze törenlerinde. Genç yazarın cenazesi de kurallar gereği tam bir sessizlik içinde yapılacaktı. Korkunun Efendisi böyle buyurmuştu. Kalabalık olması istenmeyen bu törenlerin hızlıca sona erdirilmesi ve törende fısıltıyla dahi konuşan kimselerin tespit edilerek ihanetten yargılanır oluşu cenazelere olan katılımı da hayli azaltmıştı.
Yalnız Bir Ölüm | Kısa Öykü
Her şey bir anda başladı. Bu gece birkaç bira içip bilgisayar başında zaman öldürmek gibi süregelen bir plana sahiptim. Yalnızlıktan kıvrım kıvrım kıvrananlarınızın çok iyi bileceği gibi, dairemin kapısından girdiğim anda dünden, belki de önceki dünden, kalan bulaşıkların kokusu haricinde bir şey tarafından karşılanmadım.
Esir | Kısa Öykü
Tesise gelişimizin ikinci ayında gerçek birer işkolik olmuştuk. İhtiyacımız olan ne varsa en kısa zamanda temin ediliyordu. Beşinci yılın sonunda kendi laboratuarımızdaki çalışmalarımızı neredeyse bir insan yaratabilecek kadar ilerletmiştik.
Deliliğe Merhaba De! | (Kısa Öykü)
Lanet bir uğultu üzerine doğru geliyordu. Boşa geçirilmiş hayatını düşündü. Nesneler parlamaya ve canını yakmaya başladı. Gözleri bu tarifsiz şey karşısında kısıldı ve yenik düştü. Kendi etrafında yarım tur döndü, bir şeylere tutunmak istercesine bedenini ileri doğru ittirdi ve ne yazık ki yere düştü.
Bayan N.’nin Hikâyesi Vol.3 | (Kısa Öykü)
Buna dayanamıyordum. Artık başka bir şeye dönüşmeye başladığımı hissediyor, bu yükü taşımakta zorlanıyordum.
Bayan N.’nin Hikâyesi Vol. 2 | (Kısa Öykü)
Taş duvar. Pencere yok. Karanlık. Nem. Sessizlik. Ellerim arkada, avuç içlerim birleştirilmiş, bağlı. Ayaklarımın arasındaki kalın tahta ayak bileklerime bağlanmış. Ağzımda tadı ve kokusu iğrenç bir bez parçası! Tepindim, çığlık atmayı, kaçmayı denedim, şaşkındım. Ölüm korkusu berbattı, buna dayanamazdım. Boğazım yırtılmış gibiydi, susuzluktan ölmek üzereydim.
Bayan N.’nin Hikayesi | (Kısa Öykü)
O özel değildi. Tam anlamıyla sıradandı ve beni rahatsız eden de bu oldu. Herhangi bir şey olabilirdi ama zayıf ve ahlaksız sürünün bir neferi olamazdı, buna dayanamıyordum. İçeri girdi ve saçlarına dokundu, cam kenarına biraz daha kaydım ve o küçümseyen bakış yanıma oturdu. Pek çok şey yapabilirdi bunu ama bana yapmamalıydı, böylesine şiddete açken ve ellerim titriyorken…
